با فراغ در گذشتگان چه می‌کنند؟ - بخش اول

موضوع صحبت با دوستان این بود: بالاخره با محسن نامجو چه کنیم؟ خروجی بحث در مورد این دغدغه مشترک اتفاق نظر یا فصل مشترک خاصی هم نبود. حالا هم قصد ندارم مشخصن به نامجو بپردازم. فقط این که چند روزی پس از صحبت‌مان، یاد مورد دیگری افتادم که هرچند ممکن است بسیار دور به نظر برسد اما شباهت‌هایی نیز دارد. دست‌کم فکر می‌کنم با مقایسه‌ای بین این دو مورد بتوان شاید بتوانم تحلیلی بکنم و موضوع روشن‌تری در این باره بگیرم.در این سال‌هایی که فضای فرهنگی ایران هم دچار خشکسالی شده و آثار مورد اعتنا سخت‌تر و سخت‌تر پیدا می‌شوند و هنرمندان بزرگ هم عرصه را ترک کرده‌اند، مخدوش‌شدن چهره تعداد قابل توجهی از آنانی که به‌شان دل بسته بودیم دردآورتر است. مورد نامجو، فرهادی و یا مهرجویی بارزترین‌شان‌اند. آن‌چه در این موارد اتفاق افتاده را نمی‌توان دیگر «حاشیه» نامید و آن‌چنان هم شفاف اتفاق افتاده که قضاوت‌کردن زیاد هم پیچیده و مشکل نیست. سوال اما این است: چه حکمی باید صادر کرد؟قصدم این نیست که مورد دیگری به این لیست اضافه کنم و یا جنجالی دیگر را پیگیری کنم. موردی که اصلن به اندازه این موارد هم جنجالی نبود. شاید چون به تازگی با دوستان صحبت کرده بودیم و یا چون همین چندی پیش دو فیلم از کیارستمی دیدم به یادش افتادم.تصاویری از فیلم زالو؛ بهمن کیارستمی در کودکی، نوجوانی و جوانیاگر هنوز ندیده‌اید شاید لازم باشد همین جا جستجویی بکنید و مستند کوتاه بهمن کیارستمی، پسر عباس کیارستمی با نام زالو را ببینید که کمتر از بیست دقیقه است. تصویری بی‌پرده و رک از زندگی خصوصی کارگردان برجسته‌ای که در مستندهایی چون مشق شب یا قضیه شکل اول شکل دوم، مستقیما به مسائل تربیتی کودکان و نوجوانان و چالش‌های اخلاقی می‌پردازد. (منصفانه: ای, ...ادامه مطلب